Książka, której lektura zapiera dech w piersi, czyli historia małego chłopca żyjącego w gettcie.
Mimo mojego krótkie stażu na tym świecie, przeczytałam wiele książek. Przy czytaniu części z nich zasypiałam(ciężko jest się przyznać, były to głównie lektury, których treść była dla mnie za trudna do przyswojenia, na całe szczęście po paru latach znalazłam sens i wartość, która z tych książek płynęła), ale było też wiele takich książek, przy których towarzyszyło mi wiele emocji. Jedną z takich nosi tytuł „Arka czasu”, była to poruszająca książka, autorstwa Marcina Szczygielskiego.
O czym jest książka?
Książka pt. „Arka czasu” opisuje bowiem przygody dziewięcioletniego Rafała, który mieszkał w Dzielnicy. Chłopiec nie chodził do szkoły, nie miał przyjaciół. Żył ze swoim dziadkiem, który zarabiał na życie grając na skrzypcach. Największą pasją chłopca, dzięki której nie czuł się samotny, było czytanie książek. Rafał często samotnie udaje się do biblioteki, było to jedyne miejsce, gdzie chłopiec mógł sam podróżować.
Warto wspomnieć, dlaczego życie Rafała tak wyglądała?
Chłopiec żył w Warszawie, w murach getta warszawskiego. Był to bardzo mądry i pełen uczuć, empatii chłopiec. Niestety, tak jak było w czasie okupacji, granice getta stale zmieniały swoje położenie, dziadek chłopca wiedział, że nie będzie mógł opuścić getta razem z wnuczkiem. Jego priorytetem stało się uratowanie chłopca. Według planu dziadka chłopiec, przy pomocy osób trzecich ucieka z getta. Rafał po ucieczce ukrywał się w zoo, gdzie jak się później okazało znajdowało się więcej dzieci. Dzieci budują „wehikuł czasu”, które umożliwia przedostanie się do wieku XXI w.
Moje przemyślenia
Uważam, że jest to książka która bardzo mną poruszyła. Cały czas książka ukazuje, jak wyglądała sytuacja podczas wojny, z perspektywy dziecka, małego dziecka. Najbardziej poruszający moment książki, to ten w którym chłopcu udaje się podróż do naszych czasów. Spotyka się z wieloma sytuacjami, które nie powinny mieć miejsca. Po przeczytaniu tej książki, przez długi czas towarzyszą nam ciężkie pytania, na które szukamy odpowiedzi. Książkę polecam wszystkim, którzy chcą spojrzeć na czasy wojny, ze strony dziecka, którego emocje i przeżycia są niesamowicie wiarygodne, przejmujące, a książka napisana jest świetnie.